W Diecezjalnym Sanktuarium w Rzeszowie Figura św. Józefa w głównym ołtarzu przedstawia mężczyznę o szlachetnej twarzy i średniej długości włosach. Figura wykonana w drewnie lipowym; postać wielkością przypomina ówczesnych semickich mężczyzn, mierząca około 1,80 m wysokości, dłuta artysty krakowskiego Janusza Wątora.
Oczy osadzone niezbyt głęboko, wzrok pełen spokoju utkwiony w oddali, delikatnie orli nos i grube brwi. Zarost nie za długi, typowy dla żydowskich mężczyzn tamtych czasów. W Jego oczach widać spokój, który udzielał się wszystkim przebywającym z Nim, szczególnie Świętej Rodzinie.
Zastosowana kolorystyka jest bardzo wymowna. Płaszcz św. Józefa w kolorze miodu, złota, słońca oznacza Jego łączność z najwyższymi wartościami; z Jego odpowiedzialnością, szacunkiem, zaufaniem oraz z pochodzeniem z królewskiego rodu. Ten kolor symbolizuje boskość, moc i chwałę. Widoczna tunika pod płaszczem św. Józefa w kolorze delikatnego fioletu, na której jest umieszczone Przeczyste Serce św. Józefa ma głęboką symbolikę. Fiolet jest symbolem cierpienia, wytrzymałości, oznacza miłość ofiarną i prawdę. Dzieciątko Jezus w białych szatkach. Biel symbolizuje obraz Boga i oznacza czystość oraz niewinność.
W tym wizerunku św. Józef budzi zainteresowanie, zaufanie i przyciąga wzrok pielgrzyma.
Nazaretański Dom św. Józefa w Rzeszowie przedstawia centralną postać mężczyzny jako Ojca, który lewą ręką podtrzymuje Dzieciątko. Jezus trzyma w dłoniach lilię, która symbolizuje czystość i niewinność. Św. Józef niesie Zbawiciela ludzkości, który ma pokonać szatana nie siłą i orężem, ale miłością i niewinnością; tą „Bożą energią” uderza w smoka. Św. Józef mając pod nogą demona idzie do nas jako pogromca duchów piekielnych. Przedstawiony jest jako wzór męskości oraz mocy siejący postrach wśród sił ciemności. Duchy piekielne padają ze strachu i przerażenia w obecności tak czystego i świętego Męża Bożego. Św. Józef jest dla nas ratunkiem w walce z każdym złem i pokusą.
Klękając w tym podkarpackim Nazarecie przed Figurą św. Józefa, który błogosławi podniesioną dłonią myślami biegniemy do „Objawień Fatimskich”, gdzie pojawia się św. Józef, trzymając na lewej ręce Dzieciątko Jezus. Św. Józef wyłaniał się z jasnego obłoku dla widzących, by unieść dłoń i trzy razy uczynić, razem z Dzieciątkiem Jezus, znak krzyża nad światem. Przychodząc do tego cudownego miejsca przez Jego wstawiennictwo możemy zwracać się ze wszystkimi sprawami niemożliwymi, trudnymi. Ten najskuteczniejszy w niebie Święty obdarzy nas ratunkiem i pomocą, będzie nam błogosławił w tej duchowej walce. Józef jest świętym czasów ostatecznych.
Figura przedstawia Przeczyste Serce św. Józefa. Ostatnie objawienie w Fatimie wskazuje na ważne nabożeństwo do Matki Bożej, do którego praktykowania zachęcamy w czasie tej „ostatecznej bitwy” przeciwko szatanowi, który walczy z Kościołem. Stając każdego dnia w konflikcie Dobra ze Złem, Boga z Szatanem, najpotężniejszym narzędziem niech dla nas będzie modlitwa. By ratować duszę swoją i drugiego człowieka podejmijmy w pierwsze środy miesiąca to szczególne Nabożeństwo do Przeczystego Serca św. Józefa, które bardzo ściśle łączy się z kultem Najświętszego Serca Pana Jezusa i Niepokalanego Serca Maryi.
Nabożeństwo do Przeczystego Serca św. Józefa nawiązuje do nabożeństwa pierwszych sobót wynagradzających Niepokalanemu Sercu Maryi, przeżywanych w łączności ze św. Józefem.
Zakłada następujące czynności religijne:
I. Spowiedź i Komunia Święta wynagradzająca Niepokalanemu Sercu Maryi,
II. Wysłuchanie rozważań w pięć pierwszych śród miesiąca,
III. Litania do św. Józefa,
IV. Odmówienie dowolnej modlitwy do św. Józefa,
V. Wzbudzenie intencji wynagradzającej na zakończenie nabożeństwa.